គោលការណ៍នៃរឿងរ៉ាវពិភាក្សានៅក្នុងការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំ
កក.១៥:២៨-២៩ ពីព្រោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងយើងខ្ញុំរាល់គ្នាបានយល់ឃើញថាមិនគួរគប្បីនឹងដាក់បន្ទុកអ្វីទៀតលើអ្នករាល់គ្នាក្រៅពីសេចក្តីទាំងនេះដែលត្រូវតែកាន់នោះឡើយ ។ គឺឱ្យចៀសវាងចំពោះរបស់ដែលបានថ្វាយដល់រូបព្រះ១ ឈាម១ សត្វដែលសម្លាប់ដោយច្របាច់ក១និងសេចក្តីកំផិត១បើអ្នកចៀសវាងពីរបស់ទាំងនេះនោះបានល្អហើយសូមឱ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្តីសុខចុះ។
គោលការណ៍នៃរឿងរ៉ាវពិភាក្សានៅក្នុងការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំ គឺមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់
នៅក្នុងការតំណើរជីវិតក្រុមជំនុំ គោលការណ៍នៃរឿងរ៉ាវពិភាក្សានៅក្នុងការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំ គឺមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ យោងទៅតាមការកត់ទុកនៅក្នុងកិច្ចការ១៤:២៣ នៅពេលដែលក្រុមជំនុំបានចាប់ផ្តើម បងប្អូនចាស់ទុំក៏បានតែងតាំងនៅក្នុងក្រុមជំនុំតាមតំបន់នីមួយៗ។
នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះក្នុងចំណោមប្រជារាស្រ្តរបស់ទ្រង់ គឺមិនមែនជាប្រជាធិបតេយ្យ ឬក៏អត្ថាធិបតេយ្យទេតែជាទេវាធិបតេយ្យ ដែលនោះគឺព្រះគ្រប់គ្រងប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ដោយផ្ទាល់ ។ មនុស្សពីរប្រភេទដែលបំពេញការគ្រប់គ្រងនេះ គឺបងប្អូនចាស់ទុំនិងពួកសង្ឃ។ បងប្អូនចាស់ទុំបានបំពេញការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ ហើយពួកសង្ឃបានទទួលការណែនាំពីព្រះ។ នៅក្នុងយុគសម័យសញ្ញាថ្មីបងប្អូនចាស់ទុំនិងពួកសង្ឃ គឺជាប្រជារាស្ត្រក្នុងក្រុមដូចគ្នា នៅផ្នែកម្យ៉ាងពួកគេគ្រប់គ្រងកូនៗ របស់ព្រះ។ ផ្នែកម៉្យាងទៀតពួកគេស្វែងរកការណែនាំពីព្រះ។
អនុញ្ញាតឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើជាប្រធាន
គោលការណ៍នៃការពិភាក្សាពីកិច្ចការរបស់ក្រុមជំនុំនៅក្នុងការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំគឺអនុញ្ញាតឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើជាប្រធាន។ នៅក្នុងការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំ យើងមិនគួរជ្រើសរើសប្រធានដឹកនាំនោះទេ។ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសអ្នកណាម្នាក់ នោះយើងនឹងលុបចោលសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ យើងត្រូវជឿថា រាល់ពេលប្រជុំជាមួយគ្នា នោះព្រះអម្ចាស់នឹងនៅនៅកណ្ដាលចំណើមយើង(មថ.១៨:២០)។ សព្វថ្ងៃនេះព្រះអម្ចាស់គឺជាព្រះវិញ្ញាណផ្តល់ជីវិត (១ករ.១៥:៤៥ខ) នោះគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលគង់នៅជាមួយយើងរាល់ការប្រជុំក្រុមជំនុំ។ ការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំ គឺមិនមានករណីលើកលែងនោះទេ ហើយនេះប្រាកដជាមានវត្តមានរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ យើងត្រូវតែចាំថាការជ្រើសរើសនរណាម្នាក់ឱ្យធ្វើជាប្រធានលើការប្រជុំ នោះគឺជាការប្រមាថដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ នៅក្នុងក្រុមជំនុំព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងការប្រជុំទាំងអស់។ ដូច្នេះយើងមិនគួរមានប្រធានដឹកនាំផ្សេងទៀតនោះទេ។ ប្រធានតែមួយគត់ គឺព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។
អ្នកចូលរួមទាំងអស់លើកយករឿងរ៉ាវសម្រាប់ការសម្រេចចិត្ត ដោយធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់
នៅក្នុងការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំ អ្នកចូលរួមទាំងអស់អាចលើកយករឿងរ៉ាវដែលត្រូវបានសម្រេចចិត្ត ដោយធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់។ មិនចាំបាច់មានរបៀបវារៈនៅក្នុងការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំទេ។ ពេលដែលបងប្អូនចាស់ទុំមកជួបជុំគ្នា ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់មានអារម្មណ៍ដឹកនាំពីផ្នែកខាងក្នុង មកប្រកាសទាក់ទងអំពីរឿងរ៉ាវមួយដែលត្រូវសម្រេចចិត្ដ គាត់អាចនិយាយអំពីរឿងនោះបាន។ បន្ទាប់ពីនេះ មនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវការស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះអម្ចាស់ជាមួយគ្នា។ ប្រហែលជាអ្នកខ្លះអាចមានអារម្មណ៍ដូចគ្នា ហើយអ្នកខ្លះទៀតអាចមានអារម្មណ៍ខុសគ្នា។ គ្រប់គ្នាទាំងអស់អាចនិយាយចេញពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ដើម្បីឱ្យអ្នករាល់គ្នាអាចស្វែងរកការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាមួយគ្នា។
ការរៀនធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងរឿងរ៉ាវពិភាក្សា
នៅក្នុងការប្រជុំរបស់បងប្អូនចាស់ទុំ យើងត្រូវរៀនធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងរឿងរ៉ាវពិភាក្សា។ ហេតុដូច្នេះហើយបងប្អូនចាស់ទុំមិនត្រឹមតែជាពួកចាស់ទុំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាពួកសង្ឃដែលជាអ្នកចូលទៅជិតព្រះនិងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះផងដែរ។នេះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ សម្រាប់បងប្អូនចាស់ទុំដែលគ្រាន់តែបំពេញការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រុមជំនុំនោះ។ ពួកគេត្រូវតែមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយព្រះ ហើយស្វែងរកព្រះ។ ការទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយព្រះត្រូវតែមានភាពស្និទ្ធស្នាល ដូច្នេះទ្រង់អាចប្រាប់ពីបំណងរបស់ទ្រង់នៅគ្រប់ពេលវេលាបាន។ ព្រះបានប្រាប់មនុស្សពីបំណងរបស់ ដោយតាមន័យពីរ: ព្រះគម្ពីរនិងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលត្រូវបានតំណាងដោយប្រដាប់បាំងទ្រូងនៃការវិនិច្ឆ័យនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់។
មិនមែនជាប្រជាធិបតេយ្យ ឬជាអត្ថាធិបតេយ្យ តែជាទេវាធិបតេយ្យ
នៅពេលដែលបងប្អូនចាស់ទុំដើរតាមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្នុងរឿងរ៉ាវពិភាក្សា នោះមិនមែនជាប្រជាធិបតេយ្យ ឬជាអត្ថាប្រជាធិបតេយ្យតែជាទេវាធិបតេយ្យដែលជាការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ។ ទោះបីជាបងប្អូនចាស់ទុំថែរក្សាការគ្រប់គ្រងក្រុមជំនុំក៏ដោយ ក៏ពួកគេត្រូវចុះចូលទាំងស្រុងចំពោះការដឹកនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ គឺផ្អែកលើព្រះគម្ពីរនៅផ្នែកខាងក្រៅ ហើយនិងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលនៅផ្នែកខាងក្នុងយើង។ ដូច្នេះបងប្អូនចាស់ទុំត្រូវយល់ពីព្រះគម្ពីរ។ ប្រសិនបើពួកគេមិនយល់ព្រះគម្ពីរទេ ពួកគេនឹងមិនអាចពិភាក្សានិងធ្វើការសម្រេចចិត្តបានត្រឹមត្រូវទាក់ទងនឹងរឿងរ៉ាវក្រុមជំនុំឡើយ។
យោងតាមប្រភេទយូរីមនិងធូមីមនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់
តើព្រះដឹកនាំបងប្អូនចាស់ទុំយ៉ាងដូចម្ដេច?ទី១ទ្រង់មានបន្ទូលតាមរយៈព្រះគម្ពីរ។ ទី២តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងទី៣តាមរយៈពួកបរិសុទ្ធជាអក្ខរក្រម។ នៅពេលដែលបងប្អូនចាស់ទុំចូលមក ចំពោះព្រះពួកគេត្រូវមានបងប្អូនប្រុសបងប្អូនស្រីនៅនឹងស្មា ហើយនិងក្រសោបពួកគេនៅក្នុងឱរ៉ា។ ដូចជាពួកគេមានពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ នោះព្រះនឹងបំភ្លឺហើយជួយពួកគេឱ្យស្គាល់ពីស្ថានភាពរបស់ពួកបរិសុទ្ធ។ បងប្អូនចាស់ទុំកាន់តែស្នាក់នៅចំពោះព្រះយូរប៉ុណ្ណាពួកគេកាន់តែយល់ពីបំណងរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះដែរ។ តាមវិធីនេះបងប្អូនចាស់ទុំនឹងដឹងនូវអ្វីដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យពួកគេធ្វើហើយអ្វីដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យគឺមាននៅក្នុងតំណើរជីវិតក្រុមជំនុំ។
ការប្រើហេតុការណ៍និងបទពិសោធន៍ជាគោល
ក្រៅពីចំណុចខាងលើយើងក៏ត្រូវប្រើហេតុការណ៍និងបទពិសោធន៍ជាគោល។ កិច្ចការ១៥បង្ហាញថាបងប្អូនពិភាក្សាគ្នា(ខ.៧)នេះមានន័យថា អ្នកចូលរួមទាំងអស់មានសិទ្ធិស្មើគ្នាក្នុងការនិយាយ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយការនិយាយប្រភេទនេះមិនគួរដូចនៅក្នុងលោកិយទេដែលជាការឈ្លោះប្រកែកនិងការវាយតប់គ្នាកើតឡើង។ យើងត្រូវយល់ថាសូម្បីតែនៅក្នុងការពិភាក្សារបស់យើងក៏យើងត្រូវធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណដែរ។ នៅពេលយើងធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណវិញ្ញាណរបស់យើងនឹងមិនចង់ប្រយុទ្ធទេតែនឹងតម្រូវឱ្យយើងមានភាពស្ងប់ស្ងាត់។ មិនមានប្រធាននៅក្នុងការប្រជុំរបស់យើងទេ។ មិនមាននរណាម្នាក់ដាក់សញ្ញាសំគាល់ហើយកាន់សញ្ញាសំគាល់ដើម្បីសុំឱ្យមនុស្សនៅស្ងាត់ស្ងៀមនោះដែរតែផ្ទុយទៅវិញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលគង់នៅក្នុងយើងតែងតែក្រវ៉ាត់ញញូរតូចមួយហើយរំម្លឹកយើងពីផ្នែកខាងក្នុង។
ធ្វើការសម្រេចចិត្តស្របតាមសេចក្តីពិតនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ
បន្ទាប់ពីពួកបងប្អូនបានបញ្ចប់ការធ្វើទីបន្ទាល់របស់ពួកគេហើយ យ៉ាកុបបានសម្រេចចិត្តធ្វើរឿងនេះដោយផ្តល់នូវទស្សនៈរបស់គាត់ផ្អែកលើសេចក្តីពិតនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ យើងអាចមើលឃើញថាយ៉ាកុបនិយាយបានយ៉ាងល្អ។ ការនិយាយរបស់គាត់គឺពិតជាសមទៅនឹងទីបន្ទាល់របស់ពេត្រុសហើយក៏សមនឹងការនិយាយរបស់បាណាបាសនិងប៉ុលផងដែរ។ គាត់មានការរួមសហការយ៉ាងពេញលេញជាមួយនឹងពួកបងប្អូន។
ការសម្រេចចិត្តរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងពួកសាវកជាមួយបងប្អូនចាស់ទុំ
នៅទីបំផុតដំណោះស្រាយត្រូវបានកើតឡើងនៅក្នុងកិច្ចការ១៥ ដែលជាការសម្រេចចិត្តរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងពួកសាវកជាមួយបងប្អូនចាស់ទុំនេះ គឺស្រស់ស្អាតណាស់ (ខ២២,២៨-២៩) ។ ពួកសាវកនិងបងប្អូនចាស់ទុំមានការបើកសម្តែងនៃព្រះគម្ពីរនិងការបើកសម្តែងភ្លាមៗ ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធស្របតាមស្ថានភាពរបស់ពួកបរិសុទ្ធនៅពេលនោះ។