Comfort in Trials-Khmer

សេចក្តីសុខសាន្តដ៏ប្រមាណមិនបាន (២) នៅលោកិយនេះ នោះមានសេចក្តីវេទនា ប៉ុន្តែមានសេចក្តីសុខសាន្តក្នុងព្រះអម្ចាស់ យហ១៦:៣៣ ខ្ញុំប្រាប់សេចក្ដីទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសេចក្ដីសុខសាន្តដោយសារខ្ញុំនៅលោកិយនេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីវេទនាមែន ប៉ុន្តែត្រូវសង្ឃឹមឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកិយហើយ។ នៅក្នុងយ៉ូហាន១៦:៣៣ ព្រះគ្រិស្តមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំប្រាប់សេចក្តីទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសេចក្តីសុខសាន្តដោយសារខ្ញុំ នៅលោកិយនេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីវេទនាមែន ប៉ុន្តែត្រូវសង្ឃឹមឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកិយហើយ”។ នេះបង្ហាញថា ពួកអ្នកជឿមានសេចក្តីសុខសាន្តក្នុងព្រះគ្រិស្តដែលមានជ័យជម្នះ។ ទោះបីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូបានសុគត ហើយត្រូវបានរស់ពីសុគត ឡើងវិញ យើងនៅតែរក្សាក្នុងលោកិយជាកន្លែងដែលគ្មានសេចក្តីសុខសាន្ត។ នៅក្នុងលោកិយនេះ យើងនឹងនៅតែមានបញ្ហាជានិច្ច។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ផ្ទាល់នឹងក្លាយជាសេចក្តីសុខសាន្តរបស់យើង ហើយយើងអាចមានសេចក្តីសុខសាន្តក្នុងទ្រង់។ មិនថាលោកិយនេះ ចំនាស់យើង និងបៀតបៀនយើងប៉ុនណា តែព្រះអម្ចាស់បានឈ្នះលោកិយនេះហើយ។ យើងមិនចាំបាច់ខ្វល់ខ្វាយ ឬភ័យខ្លាចលោកិយទៀតឡើយ ។ លោកិយ អាចបៀតបៀនយើង និងចំនាស់យើង ប៉ុន្តែ ព្រះគ្រិស្ត គឺជាសេចក្តីសុខសាន្តរបស់យើងហើយទ្រង់ បានឈ្នះលោកិយនេះហើយ។ ព្រះគ្រិស្តនៃសេចក្តីសុខសាន្ត ប្រទានឲ្យឈ្នះរាល់ការថប់បារម្ភ និងការភ័យខ្លាចទាំងអស់ ដំណឹងល្អយ៉ូហានក៏បង្ហាញថា វត្តមានព្រះគ្រិស្តជាសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ពួកអ្នកជឿផងដែរ។ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំទុកសេចក្តីសុខ នៅនឹងអ្នករាល់គ្នា គឺខ្ញុំឲ្យសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយដែលខ្ញុំឲ្យនោះ មិនមែនដូចជាលោកិយឲ្យទេ …

Comfort in Trials-Khmer (11) Read More »

ព្រះអម្ចាស់បានប្រគល់ឱ្យយើង ជាមួយនឹងទំនួលខុសត្រូវក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ ទំនុកដម្កើង  ២៣:៤     អើទោះបើទូលបង្គំដើរកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ក៏ដោយ គង់តែមិនខ្លាចសេចក្តីអាក្រក់ណាឡើយ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំព្រនង់ហើយនិងដំបងរបស់ទ្រង់ក៏កម្សាន្តចិត្តទូលបង្គំ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រគល់ឱ្យយើងជាមួយនឹងអ្នករ៉ាប់រង ឬទំនួលខុសត្រូវក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ វាគឺជារឿងមួយដ៏អស្ចារ្យដែលយើងម្នាក់ៗ មានអារម្មណ៍ថា យើងគួរតែប្រកាសដំណឹងល្អភ្លាមៗ នៅពេលយើងបានសង្រ្គោះ។ ប្រសិនបើយើងមិនប្រកាសដំណឹងល្អទេ យើងមានអារម្មណ៍ថាសោកស្តាយចំពោះមនុស្សធ្លាក់ចុះដែលយើងជំពាក់គេនូវរឿងអ្វីមួយហើយចិត្តរបស់យើង គឺទទេនឹងគ្មានសេចក្តីសុខសាន្ត។ រាល់ពេលដែលយើងប្រកាសដំណឹងល្អ ចិត្តរបស់យើងនឹងរីករាយ ស្កប់ចិត្តនិងមានសេចក្តីសុខសាន្ត។ លើសពីនេះទៅទៀត នៅពេលដែលយើងកាន់តែប្រកាស យើងកាន់តែសប្បាយរីករាយ កាន់តែត្រូវបានដោះលែង និងមានផាសុខភាពជាងមុន ដោយសារតែព្រះអម្ចាស់បានប្រគល់ឱ្យយើងជាអ្នករ៉ាប់រង ឬទំនួលខុសត្រូវចំពោះការប្រកាសដំណឹងល្អ។នៅពេលយើងទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ យើងក៏ទទួលបាននូវភារៈកិច្ចរបស់ទ្រង់ ហើយដោយឯកឯងនឹងមានអារម្មណ៍ថា ជាទំនួលខុសត្រូវខាងវិញ្ញាណ ។ ភាពជាអ្នករ៉ាប់រងនេះ គឺស្ថិតនៅក្នុងចិត្តខាងក្នុងរបស់យើង និងតាមរយៈចលនារបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្លាយជាបន្ទុកមួយដែលជាកម្លាំងជំរុញបង្ខំឱ្យយើងប្រកាសដំណឹងល្អ។ ប្រសិនបើយើងមិនប្រកាសដំណឹងល្អទេ យើងនឹងមានអារម្មណ៍ដូចការនិយាយថា“វវដល់ខ្ញុំហើយ”។ ការប្រកាសដំណឹងល្អគឺជាការនាំមនុស្សទៅរកព្រះអម្ចាស់ ការសម្តែងចេញមួយទៀតចំពោះការប្រកាសដំណឹងល្អ គឺជាការនាំមនុស្សទៅព្រះអម្ចាស់។ នៅពេលដែលអនទ្រេ​បានជួបព្រះអម្ចាស់គាត់បានទៅជួបស៊ីម៉ូនជាបងប្រុសរបស់គាត់​ហើយបាននាំគាត់ទៅជួបព្រះអម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីភីលីពបានជួបព្រះអម្ចាស់ គាត់បានទៅណាថាណែល (ប្រហែលជាអ្នកជិតខាង សាច់ញាតិ ឬមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធ) ហើយនាំគាត់ទៅជួបព្រះអម្ចាស់។ ការឧទាហរណ៍ទាំងនេះបង្ហាញថានៅពេលមនុស្សម្នាក់ស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ គាត់គួរតែនាំអ្នកដទៃទៅរកព្រះអម្ចាស់ជាពិសេសសាច់ញាតិ និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់។ ដូចជាអនទ្រេបាននាំប្អូនប្រុសរបស់គាត់មកឯព្រះអម្ចាស់ ហើយភីលីពបាននាំអ្នកជិតខាងសាច់ញាតិឬមិត្តភក្តិរបស់គាត់មកឯព្រះអម្ចាស់យើងគួរតែនាំសាច់ញាតិនិងមិត្តភក្តិរបស់យើងទៅរកព្រះអម្ចាស់។ យើងត្រូវនាំមនុស្សទៅឯព្រះអម្ចាស់ដើម្បីឱ្យពួកគេឃើញព្រះអង្គផ្ទាល់។ ភីលីពមិនបានណែនាំព្រះអម្ចាស់យ៉ាងច្បាស់លាស់ទេ នៅពេលដែលគាត់និយាយថាព្រះអម្ចាស់ជាណាសារ៉ែត។ ការណ៍នេះ​បានធ្វើឱ្យវាកាន់តែពិបាកសម្រាប់ណាថាណែលឱ្យជឿ …

Comfort in Trials-Khmer (35) Read More »

ការអធិដ្ឋាននៅក្នុងរូបកាយដោយការពាក់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះទាំងស្រុង អេភេសូ   ៦:១០-១១    ឯសេចក្តីឯទៀតបងប្អូនអើយ ចូរមានកម្លាំងឡើងក្នុងព្រះអម្ចាស់ដោយឬទ្ធិបារមីរបស់ព្រះចេស្តាទ្រង់។ ចូរពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ដើម្បីឱ្យអាចឈរមាំមួនទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស។ កិច្ចការ   ១២:៥   ដូច្នេះគេក៏ឃុំពេត្រុសទុកនៅក្នុងគុក តែចំណែកខាងពួកជំនុំគេខំប្រឹងអធិដ្ឋានដល់ព្រះឱ្យគាត់អស់ពីចិត្ត។ សេចក្តីអធិដ្ឋានរបស់ពួកជំនុំ ទ្វារគុកបើកឱ្យពេត្រុសមានសិរីភាព ឥឡូវនេះ យើងចូលមកកិច្ចការជំពូក១២ ជាកន្លែងដែលពេត្រុសបានជាប់គុក ហើយពួកជំនុំបានកំពុងអធិដ្ឋាន។ “គេក៏ឃុំពេត្រុសទុកនៅក្នុងគុក តែចំណែកខាងពួកជំនុំគេខំប្រឹងអធិដ្ឋានដល់ព្រះឱ្យគាត់អស់ពីចិត្ត”(ខ៥)។ ពួកជំនុំមិនគ្រាន់តែបានអធិដ្ឋានដោយឥតឈប់ឈរនោះទេ ពាក្យដែលបានប្រើនៅទីនេះក៏មានន័យថា ពួកគេបានអធិដ្ឋានដោយចិត្តក្លៀវក្លានិងពិតប្រាកដ។ នៅទីនេះគឺជារូបភាពដ៏ពិតប្រាកដនៃការបម្រើរបស់គ្រីស្ទាននៅក្នុងសម័យនោះ ។ ពួកគេមិនបានព្យាយាមរកមធ្យោបាយណាផ្សេង ដើម្បីដោះលែងពេត្រុសចេញឡើយ។ ពួកគេមានផ្លូវតែមួយគត់ គឺអធិដ្ឋាន អធិដ្ឋានដោយពិតប្រាកដ,ដោយចិត្តក្លៀវក្លាដល់ព្រះអម្ចាស់។ នៅពេលនោះទេវតាបានមកគុក បានបើកចំហរ ហើយពេត្រុសបានដោះលែង។ អធិដ្ឋាននៅក្នុងវិញ្ញាណ ដើម្បីប្រយុទ្ធជាមួយនឹងសង្រ្គាមខាងវិញ្ញាណ ខ១០ និង១១ នៃសៀភៅអេភេសូជំពូក៦ចែងថា “ឯសេចក្ដីឯទៀត បងប្អូនអើយ ចូរឱ្យមានកម្លាំងឡើងក្នុងព្រះអម្ចាស់ ដោយឫទ្ធិបារមីរបស់ព្រះចេស្ដាទ្រង់។ ចូរពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ដើម្បីឱ្យអាចនឹងឈរមាំមួនទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស។” ហើយនៅខ១៨ចែងថា “ព្រមទាំងប្រើសេចក្តីអធិដ្ឋាននិងសេចក្តីទូលអង្វរគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីអធិដ្ឋានដោយព្រះវិញ្ញាណរាល់ពេលរាល់វេលាហើយចាំយាមក្នុងសេចក្តីនោះឯងដោយនៅគ្រប់ទាំងសេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួននិងសេចក្តីទូលអង្វរឱ្យពួកបរិសុទ្ធទាំងអស់”។ ទិដ្ឋភាពចុងក្រោយនៅក្នុងអេភេសូ គឺជាសង្គា្រមខាងវិញ្ញាណ ហើយកូនសោសម្ងាត់នៃសង្រ្គាមនេះគឺជាវិញ្ញាណ។ យើងត្រូវតែដឹងពីរបៀបអធិដ្ឋាននៅក្នុងវិញ្ញាណ។ ប្រសិនបើមានបញ្ហាក្នុងចំណោមពួកបងប្អូនបរិសុទ្ធ មិនគួរទៅដោះស្រាយនឹងបញ្ហាដោយផ្ទាល់នោះទេ។ ដូច្នេះយើងត្រូវតែរៀនអធិដ្ឋាននៅក្នុងវិញ្ញាណ ដើម្បីប្រយុទ្ធលើសមរភូមិ …

Comfort in Trials-Khmer (34) Read More »

អស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខលំបាកនៅជាន់នេះជាសេចក្តីមិនគួរប្រៀបផ្ទឹមនឹងសិរីល្អដែលនឹងមកនោះទេ រ៉ូម ៨:១៧ខ-១៨     ឱ្យតែយើងទទួលរងទុក្ខជាមួយនឹងទ្រង់ចុះ ដើម្បីឱ្យបានតម្កើងឡើងជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ។ ខ្ញុំរាប់អស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខលំបាកនៅជាន់នេះជាសេចក្តីមិនគួរប្រៀបផ្ទឹមនឹងសិរីល្អដែលនឹងបើកសម្តែងមកឱ្យយើងរាល់គ្នាឃើញនោះទេ។ អភ័យឯកសិទ្ធិបទពិសោធការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រិស្ត យើងមិនគួរបាក់ទឹកចិត្ត ដោយយើងត្រូវរងទុក្ខក្នុងនាមជាគ្រិស្ទាននោះទេ។ ការរងទុក្ខទាំងនេះ គឺជាចំណុចវិជ្ជមាន​ហើយមានតម្លៃបំផុត។ តើវាជាអភ័យឯកសិទ្ធិយ៉ាងណាទៅន៍ ដើម្បីបទពិសោធសេចក្តីទុក្ខលំបាកព្រះគ្រិស្ត! សាវកប៉ុលបាននិយាយថាគាត់បានធ្វើសងនូវអ្វីដែលជាការខ្វះខាតក្នុងសេចក្តីទុក្ខលំបាករបស់ព្រះគ្រិស្តសម្រាប់ជាប្រយោជន៌ដល់រូបកាយរបស់ព្រះគ្រិស្ត ដែលជាក្រុមជំនុំ(កូឡ.១:២៤)។ គាត់ក៏បាននិយាយផងដែរនៅក្នុងភីលីព៣:១០ ទាក់ទងនឹងការប្រកបក្នុងសេចក្តីទុក្ខលំបាករបស់ព្រះគ្រិស្ត។ សព្វថ្ងៃយើងគួរតែជាគ្រិស្ទានដើរតាមព្រះគ្រិស្តដែលនៅក្រោមការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រិស្ត ។ យើងត្រូវតែចូលរួម មិនគ្រាន់តែនៅក្នុងភាពបរិបូរណ៍របស់ព្រះគ្រិស្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងសេចក្តីទុក្ខលំបាករបស់ព្រះគ្រិស្តផងដែរ។ ប្រសិនបើយើងយកចំណុចយល់ឃើញនេះយើងនឹងទទួលបានការលើកទឹកចិត្តនៅពេលណាដែលយើងមានទុក្ខលំបាកសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ត ។ យើងអាចទាំងស្វាគមន៍ការរងទុក្ខលំបាកប្រភេទនេះទៀតផង។ ពិតមែនហើយ យើងប្រឈមមុខទៅនឹងទុក្ខវេទនា ដូចជាភ្លើងដ៏ក្តៅកកុក ប៉ុន្តែទាំងនេះគឺជាសេចក្តីទុក្ខលំបាកនៃព្រះគ្រិស្តក្នុងពេលដែលយើងមានអភ័យឯកសិទ្ធិនឹងបានរួមជាមួយ។ សេចក្តីអរសប្បាយដែលយើងចែកចាយសេចក្តីទុក្ខលំបាកនៃព្រះគ្រិស្ត ជំពូក៤:១៣ ពេត្រុសនិយាយថា ដូចដែលយើងបានចែកចាយការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រិស្ត យើងគួរតែអរសប្បាយ​ដូចនេះនៅពេលដែលយើងមើលឃើញសិរីល្អរបស់ទ្រង់យើងអាចអរសប្បាយយ៉ាងក្រៃលែង។ ក្នុងខនេះ​ពេត្រុសនិយាយពីសេចក្តីអរសប្បាយយ៉ាងក្រៃលែង។យោងទៅតាមការយល់របស់ខ្ញុំនេះមានន័យថា យើងមិនគ្រាន់តែរីករាយផ្នែកខាងក្នុងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែស្រែកឡើងដោយសេចក្តីរីករាយរបស់យើងផងដែរ ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នាយើងអាចលាតសន្ធឹងដៃរបស់យើង ហើយលោតចំពោះសេចក្តីរីករាយផងដែរ។ នេះគឺជាការត្រេកអរ​និងអរសប្បាយយ៉ាងរីករាយ។ ក្នុងពេលមើលឃើញសិរីល្អនៃព្រះ​គួរតែមានសេចក្តីរីករាយ។ ខ្ញុំជឿថាយើងនឹងស្រែកដោយក្តីរីករាយ​ហើយប្រហែលទាំងលោតចំពោះសេចក្តីរីករាយទៀតផង។ យើងនឹងមានភាពរីករាយជាទីបំផុតចេញពីខ្លួនយើងដោយសេចក្តីរីករាយ។ សព្វថ្ងៃយើងអាចនឹងអរសប្បាយ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់បើកសម្តែងយើងនឹងអរសប្បាយយ៉ាងរីករាយ។ សេចក្តីទុក្ខលំបាកនៅជាន់នេះជាសេចក្តីមិនគួរប្រៀបផ្ទឹមនឹងសិរីល្អដែលនឹងយាងមកដល់ រ៉ូម៨:១៧និង១៨ចែងថា “ប្រសិនណាជាកូនព្រះហើយ នោះយើងក៏បានគ្រងមរដកដែរ​គឺជាអ្នកគ្រងមរដកនៃព្រះជាមួយនឹងព្រះគ្រិស្តផង​ឱ្យតែយើងទទួលរងទុក្ខជាមួយនឹងទ្រង់ចុះ ដើម្បីឱ្យបានតម្កើងឡើងជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ។ ខ្ញុំរាប់អស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខលំបាកនៅជាន់នេះ​ថាជាសេចក្តីមិនគួរប្រៀបផ្ទឹមនឹងសិរីល្អ​ដែលនឹងបើកសម្តែង​មកឱ្យយើងរាល់គ្នាឃើញនោះទេ។ យើងអាចមិនចូលចិត្តការទុក្ខលំបាក ប៉ុន្តែយើងត្រូវការវា។ យើងកាន់តែឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក​នោះសិរីល្អរបស់យើងកាន់តែកើនឡើងចំពោះទុក្ខលំបាកកើនឡើង​ធ្វើឱ្យសិរីល្អមានការកើនឡើងកាន់តែខ្លាំង។ …

Comfort in Trials-Khmer (33) Read More »

ព្រះជាម្ចាស់នៅជាមួយយើងក្លាយជាសេចក្តីសង្គ្រោះ អេសាយ ៤១:១០  កុំឱ្យភ័យខ្លាចឡើយដ្បិតអញនៅជាមួយនឹងឯងកុំឱ្យស្រយុតចិត្តឱ្យសោះ ពីព្រោះអញជាព្រះនៃឯងអញនឹងចម្រើនកម្លាំងដល់ឯង អើអញនឹងជួយឯង អើអញនឹងទ្រឯងដោយដៃស្តាំដ៏សុចរិតរបស់អញ។ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះនៃអេម៉ាញូអែល ជំពូកដំបូងនៃគម្ពីរម៉ាថាយចែងថា ព្រះនាមព្រះអង្គនឹងត្រូវហៅថា អេម៉ាញូអែលព្រះនៅជាមួយយើង។ នៅពាក់កណ្តាលសៀវភៅ(១៨: ២០) ទ្រង់មានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងនៅកណ្ដាលចំនោមយើងជានិច្ច។ បន្ទាប់មកនៅចុងបញ្ចប់ទ្រង់មានបន្ទូលថាទ្រង់នឹងនៅជាមួយយើងជារៀងរហូត។ “ហើយមើលចុះខ្ញុំនឹងនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃដរាបដល់បំផុតកល្ប” (មថ.២៨:២០) ទ្រង់មិនត្រឹមតែនៅជា​មួយយើងសព្វថ្ងៃនេះប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងនៅពេញទាំងមួយថ្ងៃទៀតផង។ ទ្រង់នៅជាមួយយើងដរាបដល់អស់បំផុតកល្បនេះ។ ប៉ុន្តែសូម្បីតែការដរាបដល់បំផុតកល្បនេះ ក៏មិនមែនជាការបញ្ចប់នៃវត្តមានរបស់ទ្រង់ដែរ។ ទ្រង់នៅជាមួយយើងក្នុងពេលឥឡូវនេះតាមផ្លូវនេះ។ នៅយុគសម័យបន្ទាប់ ទ្រង់នឹងនៅជាមួយយើងតាមផ្លូវដ៏អស្ចារ្យមួយទៀត។ ទ្រង់នៅជាមួយយើងមិនអាចមានបញ្ចប់ទេ។ ហាលេលូយ៉ា! នេះក៏ព្រោះតែទ្រង់ជាអេម៉ាញូអែលជាព្រះដែលនៅជាមួយយើង។ ព្រះជាម្ចាស់នៅជាមួយយើងក្លាយជាសេចក្តីសង្គ្រោះ នៅពេលយើងបទពិសោធព្រះយេស៊ូ ទ្រង់គឺជាអេម៉ាញូអែលជាព្រះដែលនៅជាមួយយើង។ យើងបានលឺថាព្រះយេស៊ូគឺជាការកម្សាន្តចិត្តការសម្រាកជាសេចក្តីសុខសាន្ត និងជាជីវិតរបស់យើង។ ព្រះយេស៊ូគឺសំខាន់ចំពោះយើង។ ប្រសិនបើយើងបទពិសោធទ្រង់យើងអាចនិយាយភ្លាមៗ ថា “នេះគឺជាព្រះ!នេះមិនមែនជាព្រះដែលនៅឆ្ងាយពីខ្ញុំ ឬជាព្រះនៅឯឋានសួគ៌ទេ គឺជាព្រះដែលនៅជាមួយនឹងខ្ញុំ”។ នៅពេលណាដែលយើងបទពិសោធព្រះយេស៊ូតាមរបៀបជាក់លាក់មួយយើងដឹងថា ព្រះយេស៊ូគឺជាព្រះនៅជាមួយយើង។ ព្រះយេស៊ូគឺជាសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង។ បន្ទាប់ពីយើងបានបទពិសោធសេចក្តីសង្គ្រោះនេះហើយ យើងនិយាយថា“នេះគឺជាព្រះដែលនៅជាមួយយើងដើម្បីជួយសង្គ្រោះយើង”។ ហាលេលូយ៉ា!ព្រះយេស៊ូគឺជាព្រះនៅជាមួយយើង!តាមបទពិសោធន៍របស់យើងទ្រង់គឺជាអេម៉ាញូអែល។ ត្រូវការសេចក្តីជំនឿដ៏រស់នៅក្នុងព្រះអម្ចាស់យេស៊ូដោយជាក់ស្តែង មនុស្សនគរទាំងអស់ត្រូវដឹងថា ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូពិតជាជាក់ស្តែង។ ទ្រង់ដឹងថា ពេលណាយើងឃ្លាន ហើយពេលយើងមានតម្រូវការ។ ទ្រង់ក៏ដឹងដែលថាពេលណាយើងប្រឈមមុខនឹងព្យុះ។ នៅផ្នែកម្យ៉ាងទ្រង់កំពុងអធិដ្ឋានសម្រាប់យើងនៅលើភ្នំ ហើយនឹងផ្នែកម្យ៉ាងវិញទៀត …

Comfort in Trials-Khmer (32) Read More »

គ្រប់ការរទាំងអស់ផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្តីល្អ ដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ រ៉ូម   ៨:២៨    តែយើងដឹងថាគ្រប់ការទាំងអស់ផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្តីល្អដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ គឺដល់ពួកអ្នកដែលទ្រង់ហៅមក តាមព្រះតម្រិះទ្រង់។ គ្រប់ការរទាំងអស់ផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្តីល្អ ដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ “គ្រប់ការទាំងអស់” មានន័យថា គ្រប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ គ្រប់មនុស្សទាំងអស់ គ្រប់វត្ថុទាំងអស់ គ្រប់ទាំងអស់នៅក្នុងទាំងអស់។ព្រះវរបិតា គឺមានព្រះចេស្តាហើយទ្រង់រៀបចំអ្វីៗ ទាំងអស់។ ទ្រង់ដឹងថាសក់ប៉ុន្មានសរសៃអ្នកត្រូវការ (មថ.១០:៣០)និងដឹងថាតើអ្នកគួរមានកូនប៉ុន្មាន ។ កុំត្អូញត្អែរអំពីកូនៗ របស់អ្នកសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់នឹងឱ្យអ្នក ច្រើនឬតិចជាងអ្វីដែលអ្នកត្រូវការនោះឡើយ ។ ទ្រង់គឺមានព្រះចេស្តា។ ទ្រង់ជ្រាប។ ទ្រង់ដឹងថា តើអ្នកត្រូវការកូនដែលចេះស្តាប់បង្គាប់ ឬកូនដែលខិលប៉ុន្មាន។ ទ្រង់ដឹងថាតើអ្នកត្រូវការក្មេងប្រុសឬក្មេងស្រី។ ទ្រង់បណ្តាលឱ្យមានគ្រប់រឿងគ្រប់បញ្ហាគ្រប់មនុស្សធ្វើការផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្តីល្អដល់អ្នក។ សរសើរតម្កើងព្រះអង្គដែលព្រះបណ្តាលឱ្យមានគ្រប់រឿង គ្រប់បញ្ហា គ្រប់មនុស្សផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្តីល្អដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះគឺដល់ពួកអ្នកដែលទ្រង់បានហៅមកដល់ទីបញ្ចប់តាមព្រះដំរិះទ្រង់។ មានតែមនុស្សមួយប្រភេទដែលអំណរសេចក្តីល្អ នោះជាពួកអ្នកស្រឡាញ់ព្រះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនស្រឡាញ់ព្រះប្រហែលជាគ្មានសូម្បីតែរឿងមួយដែលកំពុងធ្វើការសម្រាប់អ្នក។ព្រះជាម្ចាស់មិនកែប្រែអ្វីៗទេ តែទ្រង់កែប្រែចិត្តរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកស្រឡាញ់ព្រះនោះអ្វីៗទាំងអស់ ទោះបីគ្មានការកែប្រែក៏ដោយនឹងដំណើរការសម្រាប់សេចក្តីល្អដល់អ្នកជាក់ជាមិនខាន។ ពេលខ្លះអ្នកត្អូញត្អែរពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើងចំពោះអ្នក។ អ្នកតវ៉ាពីរឿងនេះ ពីរឿងនោះ។ តែបើសេចក្តីស្រឡាញ់នៅទីនោះអ្វីៗ ទាំងអស់នេះនឹងមិនមានអ្វីកើតឡើងចំពោះអ្នកឡើយ។ ការស្រឡាញ់ព្រះនឹងធ្វើឱ្យបរិយាកាសដែលអ្នកមិនពេញចិត្តផ្តល់ជាគុណប្រយោជន៍។ គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្តីល្អដល់យើង កុំត្អូញត្អែរអំពីអ្វីដែលប្រពន្ធ ឬប្តីរបស់អ្នក ឬពួកបងប្អូនបរិសុទ្ធនៅក្នុងក្រុមជំនុំធ្វើដាក់អ្នក។ សម្រាប់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះអ្វីៗទាំងអស់ផ្សំគ្នាដើម្បីការល្អ។ បញ្ហាសំខាន់នៅទីនេះ គឺថាតើយើងស្រឡាញ់ព្រះឬអត់។ ប្រសិនបើអ្នកស្រឡាញ់ទ្រង់សូម្បីតែកាងារដែលគ្រោះថ្នាក់ក៏ល្អសម្រាប់អ្នកដែរ។ …

Comfort in Trials-Khmer (31) Read More »

ព្រះគ្រិស្តជាសាសន៍សាម៉ារីដ៏ល្អផ្តល់ឱ្យយើងនូវការព្យាបាលយ៉ាងថ្នាក់ថ្នម លូកា ១០:៣៣-៣៤ តែមានសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ដើរ ដំណើរមកដល់កាលបានឃើញហើយ នោះក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិតដល់គាត់ ៣៤ទើបចូលទៅរុំរបួសឱ្យព្រមទាំងយកប្រេងនឹងស្រាចាក់លាបរួចលើកដាក់លើសត្វជាជំនិះរបស់ខ្លួន ដឹកនាំទៅឯផ្ទះសំណាក់ថែទាំរក្សាគាត់។ ព្រះគ្រិស្តជាសាសន៍សាម៉ារីដ៏ល្អជាមួយនឹងចិត្តក្តួលអាណិត ហើយជួយសង្គ្រោះអ្នករបួសរងគ្រោះ លូកា១០:៣៣ និយាយអំពីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ដែលពេញដោយចិត្តក្តួលអាណិត បានឃើញមនុស្សម្នាក់ ដែលធ្លាក់ខ្លួនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃនៃពួកចោរ ។ «តែមានសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ ដើរដំណើរមកដល់ កាលបានឃើញហើយ នោះក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិតដល់គាត់»។ សាសន៍សាម៉ារីនិមិត្ដរូបពីព្រះអង្គសង្រ្គោះដ៏ជាមនុស្ស។ នៅក្នុងដំណើរការនៃការស្វែងរកមនុស្សបាត់បង់និងជួយសង្រ្គោះមនុស្សមានបាប(១៩:១០) បានមកដល់កន្លែងជនរងគ្រោះដែលស្ថិតនៅក្នុងសភាពសោកសៅ និងវេទនាទាំងរងរបួសដោយពួកចោរនៃសាសនាយូដា។ នៅពេលទ្រង់បានឃើញគាត់ ទ្រង់មានចិត្តក្តួលអាណិតដល់គាត់ ដោយសភាពមនុស្សដែលរួមមានសភាពព្រះរបស់ទ្រង់។ សេចក្ដីក្តួលអាណិត គឺនៅជ្រៅជាងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ដោយចេញពីការថ្នាក់ថ្នមដែលនៅអារម្មណ៍ផ្នែកខាងក្នុង។   ផ្តល់ឱ្យយើងនូវការព្យាបាលយ៉ាងថ្នាក់ថ្នម និងការថែរក្សានៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយបំពេញនូវតម្រូវការបន្ទាន់របស់យើង ខ៣៤ ដល់៣៥ ពណ៌នាអំពីអ្វីដែលសាសន៍សាម៉ារីបានធ្វើចំពោះមនុស្សម្នាក់ ដែលត្រូវបានគេដោះសម្លៀកបំពាក់ហើយវាយដំដល់ស្ទើរតែស្លាប់៖សាសន៍សាម៉ារីបានផ្តល់ឱ្យគាត់នូវការព្យាបាលយ៉ាងថ្នាក់ថ្នម និងការថែរក្សានៃសេចក្ដីសង្គ្រោះហើយបានបំពេញនូវតម្រូវការបន្ទាន់របស់គាត់។ «ទើបទ្រង់ចូលទៅហើយរុំរបួសឱ្យ ព្រមទាំងយកប្រេង នឹងស្រា ចាក់លាបលើគាត់» (ខ៣៤ក)។ ការរុំរបួសឱ្យបង្ហាញថា ទ្រង់បានព្យាបាលគាត់។ ការចាក់ប្រេងនិងស្រាលើស្នាមរបួសរបស់គាត់បង្ហាញពីការប្រទានឱ្យគាត់នូវព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងជីវិតព្រះ។ នៅពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះដ៏ជាមនុស្សបានមករកយើង ទ្រង់បានចាក់ព្រះវិញ្ញាណនិងជីវិតព្រះរបស់ទ្រង់មកលើរបួសរបស់យើង។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងជីវិតព្រះ គឺជាអំណោយដែលពួកអ្នកជឿទាំងអស់បានទទួល(១កូរិនថូស១:៧)។ អំណោយទាំងពីរនេះបានប្រទានឱ្យយើងសម្រាប់ព្យាបាលយើង។ ចាប់ពីពេលដែលយើងបានសង្រ្គោះ យើងពិតជាបានទទួលការព្យាបាលដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាមួយនឹងជីវិតព្រះ។ ព្រះវិញ្ញាណ គឺជាប្រេងដែលធ្វើឱ្យស្រាកស្រានចិត្តយើង …

Comfort in Trials-Khmer (30) Read More »

ទ្រង់កម្សាន្តចិត្តយើងរាល់គ្នាក្នុងគ្រប់ទាំងសេចក្តីវេទនា ២កូរិនថូស  ១:៣-៤    សូមសរសើរដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូគ្រិស្តជាអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា គឺជាព្រះវរបិតាដ៏មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ជាព្រះដ៏កម្សាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក ៤ ដែលទ្រង់កម្សាន្តចិត្តយើងរាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ទាំងសេចក្ដីវេទនាប្រយោជន៍ឱ្យយើងអាចនឹងកម្សាន្តចិត្តអ្នកឯទៀតក្នុងអស់ទាំងសេចក្ដីវេទនារបស់គេបានដែរគឺដោយសារសេចក្ដីក្សាន្តនោះឯងដែលព្រះបានកម្សាន្តចិត្តយើងស្រេចហើយ។ ព្រះជាព្រះដ៏កម្សាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក ២កូរិនថូស ១:៣ បង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់ប៉ុលថា៖“សូមសរសើរដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូគ្រិស្តជាអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នាគឺជាព្រះវរបិតាដ៏មានសេចក្តីមេត្តាករុណាជាព្រះដ៏កម្សាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក” ។ ប៉ុលបាននិយាយ អំពីទុក្ខវេទនាការរងទុក្ខនិងការកម្សាន្តចិត្តនៅក្នុងខ៤ និង៥នេះ ហើយក៏បានចង្អុលបង្ហាញថា គាត់ជាមនុស្សដែលមានអារម្មណ៍ច្រើន ។ តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំ ប៉ុលហាក់ដូចជាបង្រួញខទាំងបីនេះទៅជាប្រយោគតែមួយដែលថា“បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់នៅក្រុងកូរិនថូសអើយ ពីព្រោះខ្ញុំត្រូវបានកម្សាន្តចិត្តដោយព្រះឥឡូវនេះខ្ញុំក៏កម្សាន្តចិត្តដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ”។ ការបានកម្សាន្តចិត្តនៅខាងក្នុងដោយការហៅអំពាវនាវ “ឱព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ” នៅពេលដែលយើងជួបការលំបាក តើយើងបានទទួលបានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយការអំពាវនាវដល់ លោកហ្គោរវ៉ាស៊ីនតោន (George Washington)​បានឬ?ពិតណាស់ ការអំពាវនាវដល់លោកផ្លាតូ(Plato)ក៏មិនអាចឱ្យយើងមានអំណរដែរ។ នេះគឺដូចគ្នានឹងការអំពាវនាវដល់លោកសូក្រាតSocratesលោកខុងជឺឬលោកម៉េនស៊ីសMencius។ យើងមានការឆ្លើយតបតែនៅពេលយើងអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះអម្ចាស់យេស៊ូប៉ុណ្ណោះមិនថាយើងរីករាយឬសោកសៅទេ។ ប្រសិនបើយើងមករកព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ នៅពេលដែលយើងមានទុក្ខព្រួយ និងអស់សង្ឃឹម ហើយហៅអំពាវនាវថា «ឱព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ»នោះយើងនឹងបានការកម្សាន្តចិត្តពីខាងក្នុង។ យើងមិនចាំបាច់ និយាយពីបញ្ហារបស់យើងទេ។ ប្រហែលនៅខាងក្រៅយើងមើលទៅ ដូចជានៅតែសោកសៅ ប៉ុន្តែនៅក្នុងយើងគឺច្បាស់ថាព្រះអម្ចាស់នឹងទទួលខុសត្រូវសម្រាប់យើង។ យើងដឹងថាព្រះអម្ចាស់មិនដែលខុសទេហើយយើងបានទទួលការកម្សាន្តចិត្ត។ បទពិសោធន៍ការកម្សាន្តចិត្តរបស់ព្រះដែលយើងអាចកម្សាន្តចិត្តដល់អ្នកដទៃ នៅក្នុងខ៤ប៉ុលនិយាយថា យើងកម្សាន្តចិត្តដល់អ្នកដែលកំពុងរងទុក្ខវេទនាតាមរយៈការកម្សាន្តចិត្តដែលយើងបានទទួលពីព្រះ។ ជាដំបូងយើងត្រូវទទួលការកម្សាន្តចិត្តពីព្រះ។ បន្ទាប់មកទើបយើងអាចកម្សាន្តចិត្តអ្នកដទៃ ដោយការកម្សាន្តចិត្តដែលយើងទទួលពីព្រះនោះ។ ដូច្នេះយើងបានទទួលការកម្សាន្តចិត្ត ហើយយើងអាចកម្សាន្តចិត្តដល់អ្នកដទៃ។ នេះទាមទារឱ្យយើងមានបទពិសោធន៍។ …

Comfort in Trials-Khmer (29) Read More »

ដំណឹងល្អជាព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ រ៉ូម  ១:១៦  ដ្បិតខ្ញុំគ្មានសេចក្តីខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រិស្តទេពីព្រោះជាព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿគឺដល់ទាំងសាសន៍យូដាជាដើមនិងសាសន៍ក្រេកផង។ គ្មានសេចក្តីខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អ នៅក្នុងរ៉ូម១:១៦ប៉ុលបាននិយាយថា“ខ្ញុំគ្មានសេចក្តីខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រិស្តទេ”។ ហេតុអ្វីប៉ុលនិយាយដូច្នេះពីព្រោះគាត់ដឹងថា បន្ទាប់ពីមនុស្សបានសង្រ្គោះសាតាំងបានដាក់អារម្មណ៍មួយនៅក្នុងមនុស្សដែលធ្វើឱ្យយើងខ្មាស់អៀននៅពេលយើងនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូទៅកាន់អ្នកដទៃ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលអ្នកជួបមិត្តរួមថ្នាក់នៅសាលារៀនហើយអ្នកចង់និយាយពីព្រះយេស៊ូជាមួយគាត់តែអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់បានមកដល់ ឬនៅពេលអ្នកដាក់មកជាដំណឹងល្អអ្នកមានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀន។ នៅពេលនេះអ្នកគួរតែអំពាវនាវដល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូភ្លាមហើយប្រាប់សាតាំងថា “សាតាំងអើយចូរថយចេញអោយឆ្ងាយពីខ្ញុំហើយកុំបង្កបញ្ហាទៀតឡើយ”យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែប្តេជ្ញាចិត្តយ៉ាងខ្លាំងគ្នានសេចក្តីខ្មាស់ចំពោះដំណឹងល្អឡើយ។ ដំណឹងល្អជាព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ នៅពេលយើងផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សយើងមិនចាំបាច់និយាយយូរទេ។ ពេលខ្លះយើងនិយាយកាន់តែយូរយើងនឹងកាន់តែរម្ងាប់ការងាររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយជំនឿរបស់អ្នកដទៃក៏កាន់តែខ្សោយទៅ។ នេះមិនមែនមានន័យថាយើងមិនគួរនិយាយអ្វីទាំងអស់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញយើងត្រូវស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅពេលយើងនិយាយ។ យើងត្រូវជាមនុស្សដែលថ្វាយខ្លួនហើយអធិដ្ឋានតាមរបៀបត្រឹមត្រូវទាំងធ្វើការជាមួយព្រះ។ ប្រសិនបើយើងជាមនុស្សបែបនេះ នៅពេលយើងទាក់ទងមនុស្សព្រះនឹងមានបន្ទូលតាមការនិយាយរបស់យើង។ នៅពេលយើងនិយាយទៅកាន់ពួកគេយើងមិនមែនផ្តល់ចំណេះដឹងដល់ពួកគេអំពីទស្សនវិជ្ជាវិទ្យាសាស្ត្រឬគោលលទ្ធិព្រះគម្ពីរទេ។ របស់ទាំងនោះនឹងធ្វើឱ្យមនុស្សស្ថិតនៅក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេ។ ពួកគេមិនអាចប៉ះពាល់ដល់វិញ្ញាណរបស់ពួកគេបានឡើយ។ ដំណឹងដែលយើងផ្សព្វផ្សាយតែមួយគត់គឺជាដំណឹងល្អរបស់ព្រះដែលជាព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ ដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ (រ៉ូម១:១៦) ។ រាល់ពាក្យដែលយើងនិយាយគួរតែបង្ហាញថាដំណឹងល្អគឺជាព្រះចេស្តារបស់ព្រះ។ នេះគឺជាជំនឿដែលយើងគួរមាន។ ត្រៀមខ្លួនផ្សាយដំណឹងល្អទោះត្រូវពេលឬខុសពេលក្តី ពួកបរិសុទ្ធខ្លះបានចូលនិវត្តន៍រួចហើយ ដូច្នេះពួកគេអាចផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកជិតខាងរាល់ថ្ងៃ។ យើងមិនចាំបាច់ចាកចេញឆ្ងាយពីកន្លែងដែលយើងរស់នៅទេ។ ដរាបណាយើងមានពេលវេលាយើងអាចគោះទ្វារជារៀងរាល់ថ្ងៃហើយបន្តិចម្តងៗ អ្នកជិតខាងនឹងដឹងថាយើងជាអ្នកជិតខាងរបស់ពួកគេហើយនឹងស្វាគមន៍យើង។ នៅពេលមនុស្សបើកទ្វារឲ្យយើងយើងគួរតែផ្សាយដំណឹងល្អពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូដល់ពួកគេ។ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូគួរតែជាប្រធានបទរបស់យើងជានិច្ច។ សព្វថ្ងៃនេះ”ត្រីមានច្រើនណាស់ដូច្នេះយើងមិនត្រឹមតែត្រូវការស្ទូចត្រីមួយៗ ប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែថែមទាំងត្រូវការនេសាទត្រីដោយសំណាញ់ផងដែរ។ ពេលខ្លះត្រីច្រើនដ៏ម្ល៉េះបានជាលោតចូលក្នុងសំណាញ់របស់យើង។ ដូច្នេះយើងគួរតែឧស្សាហ៍ព្យាយាមក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ។ យើងត្រូវត្រៀមខ្លួនជាស្រេចផ្សាយដំណឹងល្អទោះត្រូវពេលឬខុសពេលក្តី។ ការអធិដ្ឋាន៖ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ អរគុណព្រះអង្គដែលបានឱ្យទូលបង្គំមើលឃើញថាដំណឹងល្អ គឺជាព្រះចេស្តារបស់ព្រះសម្រាប់ជួយសង្រ្គោះដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលជឿសូមព្រះអង្គបើកភ្នែករបស់ពួកអ្នកដែលនៅសម័យនេះសូមមេត្តាដល់ពួកគេបន្ទន់ចិត្តពួកគេនិងធ្វើឱ្យពួកគេស្វែងរកព្រះអង្គ។ ឱព្រះអម្ចាស់យេស៊ូអើយសូមដាក់បន្ទុកដំណឹងល្អនៅក្នុងទូលបង្គំធ្វើឱ្យទូលបង្គំមានបន្ទុកចំពោះអ្នកដទៃនិងធ្វើឱ្យខ្ញុំក្លាយជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អហើយត្រៀមខ្លួនជាស្រេចផ្សាយដំណឹងល្អទោះត្រូវពេលឬខុសក្តី។

បើមានមនុស្សពីរនាក់ដែលសូមដោយព្រមព្រៀងគ្នា នឹងបានសម្រេចដល់គេអំពីព្រះវរបិតាពីដំណើរអ្វីដែលគេចង់សូម ម៉ាថាយ១៨:១៩-២០ មួយទៀតខ្ញុំប្រាប់ថា បើសិនជាមានពីរនាក់ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាព្រមព្រៀងគ្នានៅផែនដីពីដំណើរអ្វីដែលគេចង់សូមក៏ដោយនោះនឹងបានសម្រេចដល់គេអំពីព្រះវរបិតាខ្ញុំដែល    គង់នៅឋានសួគ៌២០ ដ្បិតកន្លែងណាដែលមានពីរឬបីនាក់ប្រជុំជាមួយគ្នាដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំនោះខ្ញុំក៏នៅកណ្តាលចំណោមអ្នកទាំងនោះដែរ។ បើមានមនុស្សពីរនាក់ដែលសូមដោយព្រមព្រៀងគ្នា នឹងបានសម្រេចដល់គេអំពីព្រះវរបិតាពីដំណើរអ្វីដែលគេចង់សូម  ម៉ាថាយ១៨:១៩និយាយថា “មួយទៀតខ្ញុំប្រាប់ថា បើសិនជាមានពីរនាក់ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាព្រមព្រៀងគ្នានៅផែនដីពីដំណើរអ្វីដែលគេចង់សូមក៏ដោយនោះនឹងបានសម្រេចដល់គេអំពីព្រះវរបិតាខ្ញុំដែលគង់នៅឋានសួគ៌” បងប្អូនប្រុសពីរនាក់អាចមានកម្លាំងខ្លាំងនៅក្នុងពេលដែលគោលជំហររបស់ពួកគេទាក់ទងនឹងក្រុមជំនុំគឺត្រឹមត្រូវ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយបើ់បងប្អូនប្រុសទាំងពីរនាក់នេះ មានបញ្ហានឹងក្រុមជំនុំពួកគេនឹងមិនព្រមព្រៀងគ្នាពេលពួកគេរួមគ្នាអធិដ្ឋាន ហើយបើទោះបី ជាពួកគេយល់ព្រមក៏ដោយក៏ពួកគេនឹងគ្មានកម្លាំងខ្លាំងដែរ ព្រោះគោលជំហររបស់ពួកគេទាក់ទងនឹងក្រុមជំនុំគឺមិនត្រឹមត្រូវ។ មនុស្សពីរ ឬបីនាក់នៅក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយមានកម្លាំងខ្លាំង ពីព្រោះពួកគេបានជាប់ទាក់ទងនឹងក្រុមជំនុំ។ ដៃរបស់យើងមិនមានកម្លាំងដោយឯងខ្លួនទេ។ ពួកវាមានកម្លាំងដោយសារតែត្រូវបានភ្ជាប់ទៅនឹងរាងកាយរបស់យើង។ នៅពេលយើងពីរនាក់អធិដ្ឋានវាអាចហាក់ដូចជាមានតែពីរនាក់កំពុងអធិដ្ឋានតែតាមពិតក្រុមជំនុំទាំងមូលកំពុងអធិដ្ឋាន។ មានអំណាចបំផុតដែលពីរឬបីនាក់អធិដ្ឋានជុំគ្នានៅក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ យើងគួរតែមានការអធិដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន ប៉ុន្តែមានរឿងជាច្រើនដែលយើងមិនអាចទទួលបានតាមរយៈការអធិដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនទេ។ របស់ទាំងនេះតម្រូវឱ្យយើងអធិដ្ឋានជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រីដើម្បីអាចឆ្លងកាត់បាន។ នៅក្នុងកិច្ចការ ១២ នៅពេលដែលពេត្រុសបាន នៅក្នុងគុកក្រុមជំនុំត្រូវបានធ្វើការអធិដ្ឋានឡើងយ៉ាងអស់ពីចិត្តដល់ព្រះឱ្យគាត់(ខ៥)។ ទោះជាយ៉ាងណានៅពេលពេត្រុសត្រូវបានដោះលែងពីគុកគាត់បានទៅផ្ទះរបស់ម៉ារាដែលក្នុងនោះមាន“មនុស្សជាច្រើនបានប្រជុំគ្នាអធិដ្ឋាន”(ខ១២)។ នេះមិនអាចនិយាយបានថា អ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះម៉ារាជាក្រុមជំនុំទាំងមូលនោះទេ។ ទោះយ៉ាងណាអ្នកជឿនៅទីនោះមានកម្លាំងយ៉ាងខ្លាំងពីព្រោះក្រុមជំនុំទាំងមូលនៅពីក្រោយពួកគេ។ ការអធិដ្ឋានមានពីរឬបីនាក់ប្រជុំគ្នានៅក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់មានអំណាចបំផុត។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា“អ្វីៗដែលអ្នកចងនៅលើផែនដីនឹងត្រូវបានចងនៅឋានសួគ៌ ហើយអ្វីៗ ដែលអ្នកស្រាយនៅផែនដីនឹងត្រូវបានស្រាយនៅឋានសួគ៌ដែរ”(ខ១៨)ការអធិដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនមិនមានអំណាចបែបនេះទេ។ ទោះក្នុងករណីណាក៏ដោយកម្លាំងឯកត្តជនគឺតូចជាងកម្លាំងមនុស្សច្រើន។ នេះក៏អនុវត្តចំពោះការអធិដ្ឋានផងដែរ។ ការអធិដ្ឋានរបស់មនុស្សច្រើនរួមគ្នា គឺមានប្រសិទ្ធិភាពខ្លាំងណាស់។ ប្រសិនបើយើងអាចអនុវត្តវាបានវានឹងជួយឱ្យមានការចម្រើនឡើងជាខ្លាំងដល់ក្រុមជំនុំ។ ការអធិដ្ឋានរបស់យើងត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់ការងាររបស់ព្រះ ការដំណើរនៃការងាររបស់ព្រះនៅលើផែនដីអាស្រ័យលើការអធិដ្ឋានរបស់យើង។ ការងាររបស់ព្រះត្រូវនឹងការអធិដ្ឋានរបស់យើង ហើយការងាររបស់ទ្រង់គឺលាតសន្ធឹងដូចការអធិដ្ឋានរបស់យើងដែរ។ ព្រះចង់ធ្វើអ្វីៗ ជាច្រើនប៉ុន្តែទ្រង់មិនអាចធ្វើអ្វីបានទេប្រសិនបើយើងមិនអធិដ្ឋាន។ បុគ្គលដែលស្គាល់ព្រះបាននិយាយម្តង ហើយថាការងាររបស់ព្រះគឺដូចជារថភ្លើងហើយការអធិដ្ឋានរបស់យើងគឺដូចជាផ្លូវដែក។ កន្លែងណា …

Comfort in Trials-Khmer (27) Read More »